Κάθεσαι στη γωνιά κάπου μακριά τζιαι βλέπεις τον κόσμο μπροστά σου να περνά ωραία τζιαι να γουστάρει. Σκέφτεσαι τις ώρες που επέρασες τους 4 περασμένους μήνες να προσπαθείς να τα καταφέρεις, στον ελεύθερο σου χρόνο μετά τα μαθήματα, μετά την δουλειά, με δικά σου έξοδα τζιαι με ρίσκο να μεν τα πιάσεις πίσω.
Θυμάσαι όλους όσους επροσπάθησαν να σε σταματήσουν τζιαι να σου λασπώνουν το όνομα για να αποσυρθείς, τα άτομα που έφυαν τζιαι τα άτομα που ήρταν, όσους σε εστηρίξαν τζιαι όσους εχαθήκαν, την πίεση, το άγχος, την αυπνία, την απίστευτη κούραση της τελευταίας εβδομάδας.
Κάθεσαι στη γωνιά τζιαι βλέπεις τούτο που εκατάφερες τζι εξεπέρασες τον εαυτό σου. Μπορεί να μεν είσαι σε θέση να το απολαύσεις 100% λόγω κούρασης, αλλά είσαι περήφανος γιατί εκατάφερες τα, έστω τζι αν σε αμφισβήτησαν πάρα πολλοί, έστω τζι αν αμφισβήτησες τζι εσύ τον ίδιο σου τον εαυτό.
Εν πολλά ωραίο το συναίσθημα της δικαίωσης, ειδικά όταν πρόκειται για άτομα που άφηκες πίσω στο παρελθόν.
Άτομα τα οποία ήταν σκάρτα.
Άτομα τα οποία εν σου εφέρθηκαν σωστά.
Άτομα στα οποία έδωσες 2η, 3η ευκαιρία αλλά εν εκαταλάβαν τα λάθη τους.
Άτομα τα οποία εν είχαν καμιά αξία στο τέλος της ημέρας.
Εν με ευχαριστεί η κατάντια τους, ούτε θέλω το κακό τους.
Αλλά ναι, νιώθω ωραία όταν μαθαίνω πως είχα δίκαιο για όσα έλεγα. Πως η κρίση μου ήταν σωστή τζιαι ότι έπιασα τις σωστές αποφάσεις. Νιώθω ωραία να ξέρω ότι απέφυγα τζι άλλες σάπιες καταστάσεις.
Έν κάποια άτομα που απλά εν θα αλλάξουν ποτέ, τουλάχιστον όχι προς το καλύτερο.
Μερικές φορές απορώ πως γίνεται να εκαταντήσαν έτσι, αν έχουν έστω κάποιο ίχνος αυτογνωσίας.
Ξέρω πως υπάρχουν κάποιες προσωπικές καταστάσεις που μπορεί να έπαιξαν κάποιο ρόλο, αλλά εν το δέχουμαι ως δικαιολογία. Ο άνθρωπος φτάνει σε μια ηλικία που μπορεί να κρίνει ο ίδιος τι εν λάθος τζιαι σωστό, ασχέτως σε τι περιβάλλον εμεγάλωσε τζιαι τι χαρακτήρες ήταν οι γονείς του. Είμαστε ότι διαλέγουμε να είμαστε.
Πολλές φορές σκέφτουμαι αν υπάρχει κάποιος που μπορεί να σκέφτεται το ίδιο για μένα, αν είμαι τζι εγώ 'σκάρτος' για κάποιον. Πολλά πιθανόν. Έκαμα λάθη, είπα ψέματα, επλήγωσα -άθελα- στενά μου άτομα. Έσκυψα όμως το κεφάλι, επροσπάθησα να τα διορθώσω, είπα συγγνώμη τζι εν τα επανέλαβα. Έν εχαράμισα την 2η ευκαιρία που μου εδόθηκε.
Εν μετανιώνω για όσα επέρασα με έτσι άτομα, έστω τζι αν ενευρίασα, εχαλάστηκα, έκλαψα, γιατί τουλάχιστον πλέον μπορώ να ξεχωρίζω σε μεγάλο βαθμό τι μου αξίζει τζιαι τι όχι.
Εν νορμαλ στα 24 σου να λαλείς 'κάθε πέρσυ και καλύτερα' ή να αρκέψω να ανησυχώ;
Πολλά σημαντικός μήνας ο Δεκέμβρης, για πολλούς και διάφορους λόγους. Κουτσά στραβά εμπήκα επιτέλους στην τελική ευθεία, έμεινε μόνο ο τερματισμός. Full sprint τζιαι πάμε για photo-finish!
Συνήθως εν κάμνω new year resolutions αλλά άμαν κάμνω σχεδόν πάντα εγκαταλείπω τα μες την 2η εβδομάδα του Γενάρη. Γι αυτό φέτος είπα να δοκιμάσω να κάμω mid-year resolution πέρκει αλλάξει τίποτε.
Τέλος Αυγούστου αποφάσισα ότι πρέπει να μάθω (επιτέλους)ποδήλατο μέχρι το τέλος του 2014. Είχα το καημό που μιτσής, εθωρούσα τζι εζήλευκα πάντα ούλλους τους φίλους μου που εκάμναν ποδήλατο μες τους δρόμους αλλά για κάποιο λόγο ποτέ εν εκατάφερα να μάθω εγώ. Πέραν του ότι εν καλή γυμναστική, βολεύκει τζιαι για μεταφορά αφού είμαι σε απόσταση 5 λεπτών-με αυτοκίνητο- που τους πλείστους τόπους που πάω.
Τωρά πότε εν να έβρω την ώρα ένας θεός ξέρει. Μεταξύ των 7ωρων μαθημάτων κάθε μέρα τζιαι του διαβάσματος μετά το μάθημα, συνήθως έχω 3-4 ώρες για να ξεκουραστώ, να φάω τζιαι να κάμω πρόβες με το band.
Πρέπει να τα καταφέρω όμως..να πετύχω κάτι επιτέλους..να μείνω πιστός στους στόχους μου..να νιώσω ότι κάτι κάμνω σωστά..να ισορροπήσω.
I fucking need the boost
Όταν στο σπίτι σου εν μπορείς να χαλαρώσεις τζιαι βγαίνεις έξω μόνος σου (γιατί εν μπορεί κανένας που τους 3-4 γνωστούς σου που εμείναν Κύπρο) δικαιολογώντας το σαν 'me time'.
Όταν το 'me time' γίνεται 1, 2, 3 φορές κάθε εβδομάδα τζιαι στο τέλος καταλήγει να είναι 'alone time'
Όταν τα άτομα που ενόμιζες ότι νοιάζουνται τελικά χάνονται
Όταν παίρνεις πίσω πιο λλία που τζίνα που δίνεις
Όταν γίνουνται κάποια πράματα για τα οποία επερίμενες πολύ καιρό αλλά δεν μπορεις να τα ευχαριστηθείς
Όταν ξεκινά καινούριος μήνας τζιαι η μόνη σου έννοια είναι πότε εν να περάσει τζιαι τούτος
Να διαβάσω βιβλίο
Να παίξω κιθάρα
Όσους φίλους λείπουν εξωτερικό
Να αφιερώσω χρόνο σε μένα
Να νιώσω αυτοπεποίθηση
Φλερτ...
Να έχω τον έλεγχο των καταστάσεων
Να ξέρω τι κάμνω τζιαι που πάω
Να πάω σε καμιά συναυλία
Να απολαύσω ύπνο
Να ενθουσιαστώ με κάτι καινούριο
Να να να...
Τα πλείστα φυσικά εν λόγω έλλειψης χρόνου τζι εξετάσεων.
One way or another όμως εν να γυρίσει ο τροχός.
Όπως λαλεί τζιαι ο dude...
Ελπίζω να εν φάση που περνώ αλλά νιώθω ότι έκαμα λάθος που ήρτα πίσω Κύπρο.
Το θέμα εν ότι ήβρα δουλειά σε μια που τις καλύτερες εταιρείες παγκόσμια, κάμνω τζίνο που ακριβώς θέλω, τζιαι ολοκληρώνω τους στόχους που έθεσα πριν χρόνια. Αλλά για κάποιο λόγο νιώθω ότι εν έπρεπε να είμαι δαμέ τωρά. Ξέρω είμαι αχάριστος, έσιει άλλους που θα εσκοτώναν να ήταν στην θέση μου. Ξέρω ότι έφτασα δαμέ που είμαι με πολλή δουλειά τζι ότι αξίζει μου 100% αλλά εν είμαι σε θέση να το εκτιμήσω.
Περπατώ μες τη Λευκωσία, μες το σπίτι μου τζιαι ρωτώ τον εαυτό μου 'Τι κάμνω δαμε?' αλλά ποτέ εν βρίσκω απάντηση, τουλάχιστον όι με λόγια... Φκαίνω συχνά εκτός εαυτού, εν είμαι τζίνος που ήμουν τζιαι όυτε τζίνος που θέλω να είμαι. Λαλώ που μέσα μου 'Ρε μαλάκα φέρτα μίλια σου' τζιαι προσπαθώ να με συνεφέρω αλλά εν μόνο στιγμιαία που τα καταφέρνω. Έπαιξα ήδη μια φορά πρόσφατα με την φωτιά τζι εφάνηκα τυχερός. Αν συνεχίσω έτσι όμως εν να κρούσω. Πρέπει επιτέλους να κάτσω τζιαι να έβρω μιαν απάντηση, έστω τζι αν δεν μου αρέσει.
Ενόμιζα ότι ήμουν πιο δυνατός τζιαι γι αυτό νιώθω απογοήτευση, ότι απότυχα, ότι εζέρωσα τζιαι ξεκινώ πάλε που την αρχή, χωρίς να ξέρω αν θα τα ξανακαταφέρω. Εν το εσυνειδητοποίησα ακόμα αλλά περνώ την πιο δύσκολη τζιαι παράλληλα την πιο καθοριστική φάση της ζωής μου. Γι αυτό πρέπει να ξυπνήσω γιατί μόνο μια ευκαιρία έχω, εν πρέπει να τα σκατώσω. Ελοξοδρόμησα τζιαι αν δεν ισιώσω το τιμόνι εν θα την γλιτώσω.
Εξεκίνησα να γράφω το ποστ νομίζοντας ότι εν η Κύπρος που φταίει αλλα τελικά εν εγώ που έχω το πρόβλημα. Πλέον είμαι σίουρος ότι έννεν η Κύπρος που φταίει, ίσως να ήταν λάθος timing η επιστροφή μου αλλά αφού εθκιάλεξα τούτο τον ρόλο σε τούτη την παράσταση, εν να τον παίξω τζι εν να τον παίξω τζιαι σωστά. Πρέπει να βάλω μια γαμημένη τελεία στο παρελθόν τζιαι να γυρίσω σελίδα.
Τούτη εν τζιαι η απάντηση. Είμαι δαμέ γιατί δαμέ ονειρεύτηκα να φτάσω τζιαι εκατάφερα τα, τζιαι τούτη εν μόνο η αρχή. Εμπήκα μες τον σωστό δρόμο, πάω στην σωστή κατεύθυνση αλλά είμαι σε λάθος λωρίδα.
Τωρά που εκατάλαβες το λάθος σου, η λύση εν πολλά απλή. Κάμε την.
Νομίζεις ότι είσαι δυνατός να αντιμετωπίσεις την κατάσταση, προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι μπορείς να το διαχειριστείς σωστά. Νιώθεις ότι στέκεσαι δυνατά στα πόδια σου τζιαι ότι έσιεις τα ούλλα υπό έλεγχο. Φκένεις έξω με φίλους, γνωστούς για να ξεχνιέσαι τζιαι να περνάς ωραία, γράφοντας ακόμα μια σελίδα σε τούντη μάχη που νομίζεις ότι εν να τελειώσει χωρίς θύματα. Άλλαξες δρόμους, κατευθύνσεις τζιαι προορισμούς αλλά είσαι σίουρος ότι η διαδρομή θα είναι ήρεμη, χωρίς εμπόδια.
Η αλήθκεια όμως εν πάντα τζιαμέ, μπροστά σου, απλά εν θέλεις να την δεις. Η διαδρομή δεν θα είναι εύκολη τζι αν δεν έβρεις εμπόδια σημαίνει ότι έπιασες τον λάθος δρόμο. Πρέπει να το συνειδητοποιήσεις έγκαιρα για να μπορέσεις να τα προσπεράσεις χωρίς μεγάλη ζημιά. Τούτο το βιβλίο που άρχισες να γράφεις, εξαρτάται που σένα το πόσο μεγάλο θα είναι τζιαι όσο πιο σύντομα καταλάβεις ότι το τέλος εν θα έρτει ώσπου μπεις μες τον πόλεμο, τόσο πιο σύντομο θα είναι. Τζιαι μες τον πόλεμο εν να νιώσεις απελπισία, πόνο, θα κλάψεις, θα κουραστείς, θα γονατίσεις που αγανάκτιση τζιαι απελπισία αλλά στο τέλος θα φκεις ζωντανός, θα σταθείς στα πόδια σου τζιαι θα προχωρήσεις. Γιατί είσαι δυνατός... ΔΥΝΑΤΟΣ.
Άνοιξε λοιπόν τα μάτια σου τζιαι δε μπροστά σου την αλήθκεια. Εν τζιαμέ, ήδη άρχισες να το νιώθεις αλλά μες τον πόλεμο εν γίνεται να μπαίνεις σιγά-σιγά, κάμνεις επίθεση. Ακούεις τους πυροβολισμούς γύρω σου τζιαι ήδη έφαες μια σφαίρα αλλά προχωράς. Τούτη η σφαίρα εν τούτη που σε εξύπνησε. Πιάστο όπλο σου, πολέμα τους φόβους σου. Ώσπου έσιεις ελπίδα τζιαι αίσθηση για το πού είσαι τζιαι για πιο λόγο, δεν θα λήψουν οι σφαίρες σου. Τζιαι να ξέρεις ότι εν είσαι μόνος σου, πάντα δίπλα σου υπάρχουν άλλοι που θα σε καλύφκουν, που θα σε σηκώνουν όταν πέφτεις.
Ξεκίνα να γράφεις επιτέλους τον επίλογο, όπως εσύ τον θέλεις. Τζιαι όταν επιτέλους γράψεις τζιαι την τελευταία λέξη, το τελευταίο γράμμα, όταν φτάσεις στον προορισμό σου, μόνο τότε θα είσαι έτοιμος να διαλέξεις έναν καινούριο δρόμο, να ξεκινήσεις ένα νέο βιβλίο. Πίαστην πέννα σου τζιαι ξεκίνα γράφε, πολέμα.
Αφού ήξερα το που πριν ότι εν να εχωρίζαμε σε κάποια φάση
Αφού κατά βάθος επερίμενα το τζι εν είχα τα κότσια να το παραδεχτώ
Αφού κατά βάθος ανυπομονούσα για τούτο
Αφού...
Πάντα επίστευκα ότι ο καλύτερος τρόπος διαμαρτυρίας είναι να φκαίνεις στους δρόμους διαδηλώνοντας ενάντια στις ανάλογες εξουσίες κτλ. Τελικά τόσα χρόνια είχα λάθος τζι έμαθα το με τον δύσκολο τρόπο...
Επιστρέφοντας πριν λλίες μέρες στο σπίτι μου (έλειπα περίπου 6-7 ώρες) άννοιξα του σκύλου μου (Παύλος) να μπει μέσα αφού ήταν κλειστός τόσες ώρες έξω. Πάω να ππέσω μετά που κανένα μισάωρο, μπαίνω μες το δωμάτιο τζιαι βλέπω μια λάντα κατούρημα πάνω στο στρώμα δίπλα που το μαξιλάρι μου. Εν θέλω να περιγράψω λεπτομέρειες αλλά το κακό ήταν multi-layered, if you know what I mean...
Περιττό να αναφέρω ότι ο Παύλος εν εκπαιδευμένος. Ήταν ξεκάθαρο το μήνυμα που ήθελε να δώκει πάντως τζι εν είμαι διατεθημένος να το ρισκάρω να τον αφήκω ξανά τόσες ώρες έξω, διότι εν να ξυπνήσω καμιά μέρα τζι εν να βρω κεφαλή αλόγου δίπλα μου.
Επόμενη φορά που εν να έσιετε πρόβλημα με κάποιον, ακολουθήστε το παράδειγμα του Παύλου, εγώ πάντως έτσι εν να κάμνω. Εχτός που τον σκοπό της διαμαρτυρίας, ξαλαφρώνεις. Το επόμενο βήμα της διαμαρτυρίας υποθέτω πως εκαταλάβετε πιο είναι (hint: number 2).
...
Προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι έκαμα το σωστό βήμα που ήρτα μόνιμα πίσω Κύπρο τζιαι σαννα δυσκολέυκουμαι. Ελπίζω να βοηθήσει η δουλειά που τον Σεπτέβρη.
Εφάλλαρα. Αρκέφκω εξετάσεις μεθαύριο τζι εν συγκεντρώνουμαι με τίποτε αλλά το πιο ανησυχητικό εν ότι ακόμα εν αγχώθηκα, σαν να τζι εν ψάρεμα που εν να πάω.
Υπάρχουν 2 πιθανά σενάρια:
α) είμαι τόσο καλά δκιαβασμένος που έχω την δυνατότητα να κάμνω συνέχεια procrastinate
β) θα έπρεπε να δκιαβάζω αλλά κάμνω συνέχεια procrastinate
Η αλήθεια εν ότι είμαι πολλά καλά οργανωμένος τζιαι πιστεύκω εν να τα πάω μια χαρά. Έσιει ανάμιση μήνα που αντάκωσα της επανάληψης, έκαμα τα notes μου τζι έχω τα σχεδόν ούλλα έτοιμα τζιαι δκιαβασμένα. Νιώθω όμως τρομερές τύψεις γιατί ενώ έχω την δυνατότητα/ώρα να δκιαβάσω (ασχέτως πως εκάλυψα ήδη ούλλη την ύλη πάνω-κάτω) κάθουμαι τζιαι δκιαβάζω βιβλία τζιαι θωρώ σειρές/ταινίες 2 μέρες πριν τις εξετάσεις, ενώ άλλοι κατασκηνώνουν μες τις βιβλιοθήκες. Αν όντως καταφέρω τζιαι φκάλω το βαθμό που θέλω με έτσι σύστημα...
Έσιει που την αρχή του χρόνου αποφάσισα ότι θα ξυπνώ κάθε μέρα πρωί, δηλαδή πριν τις 9-10. Επειδή συνήθως τζοιμούμαι πριν τις 12, ως τις 8μιση είμαι στο πόδι. Έν έσιει καλλύτερο πράμα, αρέσκει μου πολλά. Εν θα επίστευκα ότι εν να ελαλούσα ποτέ έτσι πράμα μετά τον στρατό αλλά τελικά άμαν απολάυσεις τζιαι χορτάσεις τον ύπνο, οι ώρες του πρωινού εν παράδεισος. Εν τζιαι η καλύτερη ώρα για να κάμνεις shopping, who knew! Εν γι αυτό που έχω τζιαι το 'πρόβλημα' πιο πάνω. Διότι άμαν είμαι ξύπνιος που τις 9, ξεκινώ δκιάβασμα η ώρα 11 τζιαι ως τις 2 είμαι ποσπασμένος. Ελπίζω να μεν αλλάξω γνώμη του χρόνου που ξεκινώ δουλειά.
Τον τελευταίο καιρό έπιασε με πανικός ότι αποφοιτώ τζιαι φέυκω που την Αγγλία σε ένα μήνα τζιαι ακόμα εν έκαμα sight seeing. Επήα τον περασμένο μήνα στο Museum of National History αλλά πρέπει να ξαναπάω για να δω τους δεινόσαυρους. Πρέπει να πάω στο Madame Tussauds, στο μουσείο του Σιέρλοκ Χολμς (τζιαι στο Speedy's Cafe που την σειρά του Sherlock), στο Μπάκινχαμ πάλας, στο Tower of London, στο London Bridge τζιαι αρκετούς άλλους τόπους. Άμαν σκέφτομαι Λονδίνο, θυμούμαι πάντα τον Joey που τους Friends (London baby!). Ήταν καλά 3 χρόνια δαπάνω τζιαι κάπως νοσταλγώ που φεύκω αλλά επειδή ήβρα καλή ευκαιρία με δουλειά πίσω Κύπρο, εν με χαλά τόσο. Εχτός που το part των συναλιών, τζίνο χαλά με πολλά.
test 1-2-1-2
κχμ κχμ... εσείς πίσω ακούτε με? οκ καλό ξεκινούμε
Πρώτα να σας συστηθώ. Είμαι ο the dude, 'όνομα' το οποίο δανείζομαι από την ταινία The Big Lebowski έστω τζι αν δεν έσιει ιδιαίτερη σημασία αφού εν καθαρά μια μάσκα στην οποία εν να κρυφτώ που πίσω. Άσχετο ότι έφαα μισή ώρα ώσπου να καταφέρω να έβρω username που να μου αρέσκει τζιαι να μεν ήταν κρατημένο...
Εν λλίο παράδοξο το ότι μερικές φορές για να εκφραστούμε αληθινά χωρίς πισινές τζιαι αμφιβολίες πρέπει να κάμουμε log in σε blogs, forums κτλ. τζιαι να φορήσουμε τούντη μάσκα. Η ανωνυμία κάμνει σε βασιλιά αλλά στο τέλος της ημέρας την πραγματική μάσκα φορούμεν την όταν εν νιώθουμε ελεύθεροι να εκφραστούμε. Άρα αγαπητέ αναγώστη και αναγνώστρια, ξέρε ότι η μάσκα του the dude έννεν καθόλου μάσκα αλλά ο πραγματικός μου εαυτός.
Ήμουν τζιαι πιο παλιά blogger (πριν 4-5 χρόνια) αλλά για διάφορους λόγους (που εν είχαν να κάμουν με το blogging) απομακρύνθηκα τζιαι επιστρέφω ξανά ανανεωμένος. Η αλήθκεια εν ότι μέσα που τα blogs εγνώρισα αρκετό κόσμο τζιαι σιέρουμαι που θωρώ ότι τούτα τα άτομα γράφουν ακόμα. Πραγματικά έλειψε μου.
