Saturday 30 August 2014

Goodbye


Νομίζεις ότι είσαι δυνατός να αντιμετωπίσεις την κατάσταση, προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι μπορείς να το διαχειριστείς σωστά. Νιώθεις ότι στέκεσαι δυνατά στα πόδια σου τζιαι ότι έσιεις τα ούλλα υπό έλεγχο. Φκένεις έξω με φίλους, γνωστούς για να ξεχνιέσαι τζιαι να περνάς ωραία, γράφοντας ακόμα μια σελίδα σε τούντη μάχη που νομίζεις ότι εν να τελειώσει χωρίς θύματα. Άλλαξες δρόμους, κατευθύνσεις τζιαι προορισμούς αλλά είσαι σίουρος ότι η διαδρομή θα είναι ήρεμη, χωρίς εμπόδια.

Η αλήθκεια όμως εν πάντα τζιαμέ, μπροστά σου, απλά εν θέλεις να την δεις. Η διαδρομή δεν θα είναι εύκολη τζι αν δεν έβρεις εμπόδια σημαίνει ότι έπιασες τον λάθος δρόμο. Πρέπει να το συνειδητοποιήσεις έγκαιρα για να μπορέσεις να τα προσπεράσεις χωρίς μεγάλη ζημιά. Τούτο το βιβλίο που άρχισες να γράφεις, εξαρτάται που σένα το πόσο μεγάλο θα είναι τζιαι όσο πιο σύντομα καταλάβεις ότι το τέλος εν θα έρτει ώσπου μπεις μες τον πόλεμο, τόσο πιο σύντομο θα είναι. Τζιαι μες τον πόλεμο εν να νιώσεις απελπισία, πόνο, θα κλάψεις, θα κουραστείς, θα γονατίσεις που αγανάκτιση τζιαι απελπισία αλλά στο τέλος θα φκεις ζωντανός, θα σταθείς στα πόδια σου τζιαι θα προχωρήσεις. Γιατί είσαι δυνατός... ΔΥΝΑΤΟΣ.

Άνοιξε λοιπόν τα μάτια σου τζιαι δε μπροστά σου την αλήθκεια. Εν τζιαμέ, ήδη άρχισες να το νιώθεις αλλά μες τον πόλεμο εν γίνεται να μπαίνεις σιγά-σιγά, κάμνεις επίθεση. Ακούεις τους πυροβολισμούς γύρω σου τζιαι ήδη έφαες μια σφαίρα αλλά προχωράς. Τούτη η σφαίρα εν τούτη που σε εξύπνησε. Πιάστο όπλο σου, πολέμα τους φόβους σου. Ώσπου έσιεις ελπίδα τζιαι αίσθηση για το πού είσαι τζιαι για πιο λόγο, δεν θα λήψουν οι σφαίρες σου. Τζιαι να ξέρεις ότι εν είσαι μόνος σου, πάντα δίπλα σου υπάρχουν άλλοι που θα σε καλύφκουν, που θα σε σηκώνουν όταν πέφτεις.

Ξεκίνα να γράφεις επιτέλους τον επίλογο, όπως εσύ τον θέλεις. Τζιαι όταν επιτέλους γράψεις τζιαι την τελευταία λέξη, το τελευταίο γράμμα, όταν φτάσεις στον προορισμό σου, μόνο τότε θα είσαι έτοιμος να διαλέξεις έναν καινούριο δρόμο, να ξεκινήσεις ένα νέο βιβλίο. Πίαστην πέννα σου τζιαι ξεκίνα γράφε, πολέμα.


Tuesday 19 August 2014

shards of love

Αφού ήξερα το που πριν ότι εν να εχωρίζαμε σε κάποια φάση
Αφού κατά βάθος επερίμενα το τζι εν είχα τα κότσια να το παραδεχτώ
Αφού κατά βάθος ανυπομονούσα για τούτο
Αφού...

γιατί με πονεί τόσο πολλά τωρά που έγινε...;

πώς γίνεται να κλαίω για κάτι που ήθελα να χάσω;